من همیشه فکر می کردم این که آدم باید با هر کسی مثل خودش رفتار کنه کار کاملا درستیه ، مثلا اگه بی احترامی می کنه ، بی محلی می کنه یا حرفهای کنایه دار می زنه و خلاصه رفتارهای خارج از شأن انسانیت .
تو این آخر هفته به مهمونی دعوت شده بودم که میزبان یکی از شخصیتهای محبوب و قابل احترامی برای من بود . در این مهمونی من با تعدادی از دوستانش که تا به حال ندیده بودم آشنا شدم ولی در این میان کسانی هم بودن که بدون دعوت میزبان ما و با دعوت برادرش که مناسبت این مهمانی تولد او بود ، بدون خبر قبلی تشریف فرما شده بودن . خلاصه این موضوع دوست ما رو کاملا عصبی و ناراحت کرده بود و دلیلش از دعوت نکردن این افراد رفتار نادرست اونا وقتی که خودش مهمونش بوده ، بود. به همین دلیل تصمیم گرفت که مثل خودشون با اونا رفتار کنه . طوری که انگار وجود نداشتن ، حتی پذیرایی نمی شدن و به عنوانهای مختلف حرفهای کنایه دار می زد . اونا هم سعی می کردن که اصلا به روی خودشون نیارن و عکس العملی از این رفتارها نشون ندن تا باعث ناراحتی بیشتر جمعی که اونجا بودن نشن .
رفتار دوست مهربان ما که دیگه مهربان به چشم نمی اومد هر چند برای خودش قابل توجیه و کاملا درست و منطقی بود اما باعث شد دیگران اونو به چشم شخصی که از آداب و معاشرت و مهمان نوازی به دوره ببینن و در بحثهای گاه به گاهی که از این رفتارها بین خودش و برادرش پیش می اومد همه اونو رو مقصر می دونستن .
شاید گاهی لازم باشه که با رفتارمون به دیگران کارهای زشتشون را گوشزد کنیم اما نه همیشه و هر جایی و به قیمت ناراحت کردن دوستان دیگری که از این موضوع کاملا بی اطلاع هستن . من فکر می کنم این دوست عزیز ما می تونست با مهمان نوازی و مهربانی از اونا پذیرایی کنه هر چند که بدون دعوت اومده بودن و شاید این رفتار اونا رو شرمنده و پشیمون هم می کرد و البته شاید هم پر توقع . ولی بهتر از این بود که نگاه دیگران رو به خودش تغییر بده .
حالا فکر می کنم اینکه با هر کسی باید مثل خودش رفتار کنیم وقت و مکان خاصی داره و اصلا ارزش نداره که تا هر اندازه ای خودمونو پائین بیاریم تا مثل اونا رفتار کرده باشیم .
باهات موافقم ـ گاهی طرف انقدر مغزش گرده که ارزش که نه، اصلا نمی فهمه چرا داری بهش توضیح میدی یا چی می گی یا برای چی این رفتار رو می کنی؟ شاید به خودمون باید گوشزد کنیم (تیک ایت ایزی)